Mag een beetje groen ook?

Ben je vegetarisch en krijg je regelmatig opmerkingen over dat je wél leren schoenen draagt? Of scheid je netjes je afval en vinden mensen het raar dat je geen groene stroom hebt? De suggestie wordt vaak gewekt dat het schijnheilig is als je maar ‘een beetje’ groen bent. Het is niet consistent. Er heerst een cultuur waarin mensen niet toegejuicht worden om wat ze wél goed doen, maar afgerekend worden op wat ze niet doen. Dat is niet erg motiverend en helpt ons geen stap verder.

Bij Ecofont horen we wel eens de opmerking dat wat wij doen niet helpt, omdat mensen helemaal niet zouden moeten printen. Alsof wat je doet niet meetelt als je niet meteen de hele oplossing biedt. De Canadese krant National Post verwoordde dat mooi in een artikel over Ecofont: “The Dutch deserve a pat on the back for tackling the green movement in a unique way, choosing to think small in a world of big problems”. We hebben een heleboel kleine stapjes nodig om grote problemen op te lossen.

Een negatieve houding is makkelijk: het helpt toch niet, dus ik kan gewoon blijven doen wat ik altijd al deed. Ik vind het moediger als je wél dat eerste stapje durft te zetten. Het is lastig om alles tegelijk groen te doen: energie, kleding, voeding, watergebruik, mobiliteit. Maar waarom zouden we in ‘alles of niets’ denken? Mensen die een beetje goed doen hebben we hard nodig. Al die beetjes zorgen samen namelijk voor de kritische massa die een product of beweging verder brengt.

In 1 keer footprint-loos is een illusie
Als je mij de keuze voorlegt om nooit meer vlees te eten of alleen nog maar vlees, dan kies ik er ook voor om vlees te blijven eten, want ik vind het een te grote stap om er helemaal mee te stoppen. Maar één dag per week minderen is prima, dat kan ik. En als ik daar eenmaal aan gewend ben, is twee ook vast haalbaar. Als iedereen structureel één dag in de week geen vlees zou eten, zou dat bij elkaar gigantisch veel schelen aan broeikasgassen en waterverbruik. En kwalitatieve vegetarische vleesvervangers zoals van de Vegetarische Slager - die soms duurder zijn omdat de kritische massa ontbreekt - zouden ineens betaalbaar worden als iedereen ze eens per week at.

Het is een illusie om te denken dat we in één keer footprint-loos kunnen worden. Dat moeten we schoenmaatje voor schoenmaatje afbouwen. En iedere keer dat iemand zijn nieuwe schoenen een maatje kleiner koopt, verdient diegene wat mij betreft een pluim!

Sprout Magazine, Alexander Kraaij